Trudności wieku dorastania
Okres dojrzewania jest często bardzo trudnym i pełnym wyzwań okresem dla całej rodziny. Nastolatek przechodzi różne zmiany, fizyczne a także związane z emocjami. Najczęstsze przyczyny, z jakimi rodzice, bądź też sami zainteresowani zgłaszają się po pomoc do psychologa, dotyczą niżej opisanych obszarów.
W poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie „Kim jestem?”, w odkrywaniu swojej tożsamości nastolatki często podejmują i eksperymentują z różnego rodzaju aktywnościami, które ich rodzice nierzadko uznają za nieodpowiednie dla swoich dzieci. Bunt nastolatka, sprzeciwianie się woli rodziców, częste konflikty z wcześniej posłusznym dzieckiem bywają powodem zgłaszania się rodziny do psychologa. Niektóre zachowania buntownicze są etapem w rozwoju nastolatka. U niektórych adolescentów występują natomiast zaburzenia zachowania i zaburzenia opozycyjno – buntownicze.
Najważniejszym punktem odniesienia stają się rówieśnicy, a nie rodzice. Nastolatkowie często doświadczają presji związanej ze strachem przed odrzuceniem. Często aby uniknąć odrzucenia angażują się w aktywności, na które nie mają ochoty, o których wiedzą, że są ryzykowne lub nieodpowiednie. Ponieważ tak ważni są inni ludzie, nierzadko młodzież doświadcza lęku przed oceną innych. Do zaburzeń emocjonalnych wieku dorastania należą między innymi: zespół lęku uogólnionego, zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne, lękowe zaburzenia separacyjne, fobia szkolna, depresja.
Okres dojrzewania jest również często okresem wzmożonego eksperymentowania z własnym ciałem, a także z zachowaniem, to taki czas badania granic. Czasem młodzi ludzie podejmują próby zażywania substancji psychoaktywnych. Jest to szczególnie ryzykowne, ponieważ u części nastolatków może doprowadzić do rozwinięcia uzależnienia. Innym rodzajem niebezpiecznych eksperymentów z własnym ciałem są zachowania autodestrukcyjne, samookaleczenia, ryzykowne zachowania seksualne a także zaburzenia odżywiania takie jak anoreksja i bulimia.